Ελπίζαμε ότι η ακατάσχετη φιλολογία σε σχέση με τις εκλογές για τη συγκρότηση σε σώμα των νέων οργάνων διοίκησης του ΤΕΕ θα σταματούσε και δεν θα βρισκόμαστε στην εξαιρετικά δυσάρεστη θέση να παρουσιάσουμε την πραγματική κατάσταση επειδή ακριβώς γνωρίζουμε ότι επί της ουσίας ούτε τους Μηχανικούς ενδιαφέρει αλλά ούτε και την κοινή γνώμη. Αναγκαζόμαστε όμως να το κάνουμε αναστέλλοντας για όσο γράφονται αυτές οι γραμμές τις αρχές βάσει των οποίων οφείλουμε να προστατεύουμε το κύρος και την αξιοπιστία του φορέα, υπομένοντας και μη κρίνοντας απόψεις τρίτων έστω και αν αυτές είναι κακόβουλα εις βάρος μας. Και ομολογούμε ότι αυτό το πράττουμε για πρώτη και τελευταία φορά και μόνο για ιστορικούς λόγους.
Μπορούμε στοίκά να υπομείνουμε κάθε κακόβουλη επίθεση γνωρίζοντας ότι ούτως ή άλλως θα έλθει ημέρα που θα κριθούμε ότι και αν πρόσκαιρα πούμε ή πρόσκαιρα ισχυρισθούμε. Γι’ αυτό το λόγο και προτιμούμε να σιωπούμε. Προτιμούμε να εργαζόμαστε παρά να φλυαρούμε.
Όταν όμως τα πράγματα ξεπερνούν τα ανεκτά όρια τότε δεν μπορούμε να σιωπούμε, όχι γιατί δεν το επιθυμούμε αλλά διότι ενέχει ο κίνδυνος να κατηγορηθούμε για ένοχη σιωπή, όταν την ώρα που συνεδριάζει για πρώτη φορά η νεοεκλεγείσα Διοικούσα Επιτροπή του φορέα μας, μέσα σε κλίμα συναίνεσης και συνεργασίας επί των προγραμματικών θέσεων, την ίδια στιγμή μέλος της και μάλιστα υποψήφιος Πρόεδρος (ο συνάδελφος Γρύλλης Ιάκωβος) περιφρονεί έστω και παροδικά το σώμα για να εκθέσει τις απόψεις της παράταξής του στο τηλεοπτικό κοινό παραθέτοντας δημόσια σωρεία ανακριβειών.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το αποτέλεσμα των εκλογών για τη συγκρότηση σε σώμα των νέων οργάνων διοίκησης του ΤΕΕ, παρουσιάσθηκε ούτε λίγο ούτε πολύ σαν εκλογικό πραξικόπημα!...
Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι οι εκλογές κρίνονται στην καθολική ψηφοφορία. Η αξιολόγηση τόσο των παρατάξεων όσο και των υποψηφίων γίνεται κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας και μόνο. Οι εκλογές που ακολουθούν για συγκρότηση σε σώμα των οργάνων διοίκησης από το ολιγομελές σώμα των εκλεκτόρων που αναδείχθηκαν από την καθολική ψηφοφορία, δεν θα πρέπει να είναι τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από μια τυπική διαδικασία που θα μεταφράζει επακριβώς τη βούληση του όλου εκλογικού σώματος σε επίπεδο κατανομής των διακριτών θέσεων της διοικητικής πυραμίδας. Αυτή είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Αυτό περιμένει το εκλογικό σώμα να διαπιστώσει από έναν επιστημονικό φορέα. Όταν αυτό δεν γίνεται τότε σημαίνει ότι ή πάσχουν ή παρερμηνεύονται οι θεσμοί. Τότε πράγματι νομιμοποιούμαστε να μιλάμε για «παζάρια» και διανομή θέσεων. Η έμμεση εκλογή τόσο των Προεδρείων της Διοικούσας Επιτροπής όσο και της Αντιπροσωπείας όσο και της ίδιας της σύνθεσης Διοικούσας επιτροπής επιτρέπει το «παζάρεμα» των θέσεων. Είναι ένα σύστημα που το έχουμε όλοι μας ομόφωνα καταγγείλει γι’ αυτό ακριβώς το λόγο. Είναι παράλληλα ένα σύστημα που σκοπίμως το διατηρούν και το υπερασπίζονται σε κεντρικό κυρίως επίπεδο, καθότι αυτό το «παζάρεμα» φαίνεται ότι είναι επιθυμητό από όσους βρίσκονται στην κορυφή της ιεραρχίας και εκφράζουν σε επίπεδο εκλογικού σώματος, μειοψηφία
Αυτό λοιπόν που ευθέως καταγγέλλουμε, αυτό παράλληλα επιθυμούμε να εφαρμόσουμε. Με το πρόσχημα των «προγραμματικών συγκλίσεων»!... Μόνο που για να υπάρχει προγραμματική σύγκλιση πρέπει αντίστοιχα να υπάρχει και πρόγραμμα! Και είναι περιττό βέβαια να υπενθυμίσουμε ποια είναι η μοναδική παράταξη που παρουσίασε συγκεκριμένο πρόγραμμα και άξονες δράσης για την επερχόμενη θητεία. Επί πλέον πρέπει κατά τη διάρκεια της προηγούμενης θητείας να έχεις εκφράσει ένα λόγο που να διαφοροποιεί σε επίπεδο θέσεων την παράταξή σου και με βάση αυτόν να προσπαθήσεις να «συμμαχήσεις» με αυτόν που είναι πιο κοντά στις απόψεις σου, έτσι ώστε να ισχυροποιήσεις τη φωνή σου. Όταν όμως ουδέποτε διαφοροποιήθηκες από την πλειοψηφούσα τάση (υπενθυμίζουμε ότι όλες οι αποφάσεις της Διοικούσας Επιτροπής ήταν ομόφωνες), τότε δεν δικαιούσαι να ομιλείς για προγραμματικές συγκλίσεις. Τότε το μόνο που σ’ ενδιαφέρει είναι η νομή των «καρεκλών» με τρόπο που δεν έχει δημοκρατική νομιμοποίηση.
Οφείλουμε στο σημείο αυτό να υπενθυμίσουμε ορισμένα νούμερα γιατί πολλές φορές ότι και να λέμε η αλήθεια κρύβεται σ’ αυτά.
Αποτελέσματα εκλογών 30ης Νοεμβρίου 2003.
ΔΩ.ΠΡΩ. ΜΗ (Δωδεκανησιακή Πρωτοβουλία Μηχανικών), ποσοστό 40,5 % με εκλογή 12 Αντιπροσώπων.
Ανεξάρτητη Συνεργασία Μηχανικών (συγχώνευση δυο παρατάξεων με εκπροσώπους του συναδέλφους Γρύλλη Ιακ. και Σκιαδόπουλο Κώστα), ποσοστό 27 % με εκλογή 8 Αντιπροσώπων.
Δ.Κ.Μ (Δημοκρατική Κίνηση Μηχανικών), ποσοστό 23% με εκλογή 7 Αντιπροσώπων
Πανεπιστημονική, ποσοστό 6% με εκλογή 2 Αντιπροσώπων.
Δεν θα επεκταθούμε σε άλλα νούμερα (επί προσώπων πλέον) που επίσης κρύβουν αλήθειες. Έχουμε μόνο να προσθέσουμε ότι παρότι η παράταξή μας κατείχε για τέταρτη συνεχόμενη θητεία την Προεδρία και επομένως θα περίμενε κανείς μια φυσιολογική φθορά, εν τούτοις αύξησε τη δύναμή της κατά ποσοστό 3,5% εκλέγοντας ένα επί πλέον Αντιπρόσωπο. Επαφίεται στην κρίση του καθένα η ερμηνεία των ανωτέρω.
Με βάση λοιπόν αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα, απευθυνθήκαμε άμεσα και δημόσια σε όλες τις παρατάξεις προτείνοντας διαπαραταξιακό προεδρείο ανάλογα με τη δύναμη της κάθε μιας, όπως ακριβώς οι δημοκρατικοί κανόνες ορίζουν. Σεβαστήκαμε επίσης την αρχή ότι σε περίπτωση διμερών διαβουλεύσεων, προτεραιότητα έχει η δεύτερη σε δύναμη και κατόπιν η τρίτη. Έτσι παρότι είχαν ήδη αρχίσει οι διαρροές στον τύπο ότι θα εκδηλώνονταν ενδιαφέρον για την Προεδρία και από την Ανεξάρτητη Συνεργασία Μηχανικών με τη συναίνεση της ΔΚΜ (προβάλλοντας μάλιστα το μαγικό νούμερο 8 + 7 = 15 δηλαδή απόλυτη πλειοψηφία στην αντιπροσωπεία) και επομένως δεν υπήρχε σημείο σύγκλισης με την παράταξή μας, εν τούτοις αναμέναμε την επίσημη θέση τους προκειμένου να προχωρήσουμε σε διαβουλεύσεις. Μετά περίπου δίμηνο η παράταξη Ανεξάρτητη Συνεργασία ανακοίνωσε ότι πράγματι διεκδικεί την προεδρία. Δίχως να εξηγήσει με ποιο σκεπτικό και κυρίως με ποιο υποψήφιο Πρόεδρο!. Όπως ήταν φυσικό προχωρήσαμε αμέσως σε διαβούλευση με τη ΔΚΜ, αποφασίζοντας παράλληλα ότι σε περίπτωση που δεν θα γινόταν εφικτός ο στόχος μας τότε δεν θα διεκδικούσαμε οποιαδήποτε άλλη θέση στα Προεδρία της Δ.Ε.. Αφού η ΔΚΜ άκουσε τις προτάσεις μας (δίχως να λάβει απόφαση) πραγματοποιήσαμε περισσότερο διαπιστωτική παρά ουσιαστική διαβούλευση με την Ανεξάρτητη Συνεργασία. Το μόνο που είχαμε να κάνουμε λοιπόν ήταν να περιμένουμε. Και περιμέναμε μέχρι και την ημέρα της ψηφοφορίας.
Την ημέρα των εκλογών, διαφάνηκε ότι όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Έτσι χαράξαμε επί τόπου τη στρατηγική μας ανάλογα με τα διάφορα σενάρια που είχαμε επεξεργασθεί. Από το όπως εξελίχθηκε η κατάθεση των υποψηφιοτήτων, θα μπορούσαμε με βάση τη δύναμη της παράταξής μας να πάρουμε όλες τις θέσεις και στα δυο προεδρεία με σχετική πλειοψηφία. Δεν το πράξαμε. Αντιθέτως παραχωρήσαμε τρεις καίριες θέσεις στη ΔΚΜ αφού ανταπέδωσε την υποστήριξή μας στο πρόσωπο του Προέδρου της Αντιπροσωπείας με αντίστοιχη υποστήριξη της για τις θέσεις του Αντιπροέδρου και του Γραμματέα της Αντιπροσωπείας.
Στη συνέχεια και αφού εξελέγη η Διοικούσα Επιτροπή έγινε η ψηφοφορία για τον Πρόεδρο. Κατατέθηκαν τρείς υποψηφιότητες.
Του νυν προέδρου, και των συναδέλφων Γρύλλη και Σκιαδόπουλου που συμμετείχαν στο ίδιο ψηφοδέλτιο συγχωνεύοντας δυο παρατάξεις. Οι συνάδελφοι αυτοί αφού προσπάθησαν να πάρουν την υποστήριξη της ΔΚΜ τα «τσούγκρισαν» επί τόπου στη μεταξύ τους μοιρασιά με αποτέλεσμα να κατεβάσουν δυο υποψηφίους για προέδρους!. Η παράταξή μας με σχετική πλειοψηφία εξέλεξε τον πρόεδρο και παραχωρήσαμε τις υπόλοιπες διακριτές θέσεις μη καταθέτοντας δική μας υποψηφιότητα, για λόγους αρχής που παραπάνω αναλύσαμε.
Μπορούμε στοίκά να υπομείνουμε κάθε κακόβουλη επίθεση γνωρίζοντας ότι ούτως ή άλλως θα έλθει ημέρα που θα κριθούμε ότι και αν πρόσκαιρα πούμε ή πρόσκαιρα ισχυρισθούμε. Γι’ αυτό το λόγο και προτιμούμε να σιωπούμε. Προτιμούμε να εργαζόμαστε παρά να φλυαρούμε.
Όταν όμως τα πράγματα ξεπερνούν τα ανεκτά όρια τότε δεν μπορούμε να σιωπούμε, όχι γιατί δεν το επιθυμούμε αλλά διότι ενέχει ο κίνδυνος να κατηγορηθούμε για ένοχη σιωπή, όταν την ώρα που συνεδριάζει για πρώτη φορά η νεοεκλεγείσα Διοικούσα Επιτροπή του φορέα μας, μέσα σε κλίμα συναίνεσης και συνεργασίας επί των προγραμματικών θέσεων, την ίδια στιγμή μέλος της και μάλιστα υποψήφιος Πρόεδρος (ο συνάδελφος Γρύλλης Ιάκωβος) περιφρονεί έστω και παροδικά το σώμα για να εκθέσει τις απόψεις της παράταξής του στο τηλεοπτικό κοινό παραθέτοντας δημόσια σωρεία ανακριβειών.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το αποτέλεσμα των εκλογών για τη συγκρότηση σε σώμα των νέων οργάνων διοίκησης του ΤΕΕ, παρουσιάσθηκε ούτε λίγο ούτε πολύ σαν εκλογικό πραξικόπημα!...
Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι οι εκλογές κρίνονται στην καθολική ψηφοφορία. Η αξιολόγηση τόσο των παρατάξεων όσο και των υποψηφίων γίνεται κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας και μόνο. Οι εκλογές που ακολουθούν για συγκρότηση σε σώμα των οργάνων διοίκησης από το ολιγομελές σώμα των εκλεκτόρων που αναδείχθηκαν από την καθολική ψηφοφορία, δεν θα πρέπει να είναι τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από μια τυπική διαδικασία που θα μεταφράζει επακριβώς τη βούληση του όλου εκλογικού σώματος σε επίπεδο κατανομής των διακριτών θέσεων της διοικητικής πυραμίδας. Αυτή είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Αυτό περιμένει το εκλογικό σώμα να διαπιστώσει από έναν επιστημονικό φορέα. Όταν αυτό δεν γίνεται τότε σημαίνει ότι ή πάσχουν ή παρερμηνεύονται οι θεσμοί. Τότε πράγματι νομιμοποιούμαστε να μιλάμε για «παζάρια» και διανομή θέσεων. Η έμμεση εκλογή τόσο των Προεδρείων της Διοικούσας Επιτροπής όσο και της Αντιπροσωπείας όσο και της ίδιας της σύνθεσης Διοικούσας επιτροπής επιτρέπει το «παζάρεμα» των θέσεων. Είναι ένα σύστημα που το έχουμε όλοι μας ομόφωνα καταγγείλει γι’ αυτό ακριβώς το λόγο. Είναι παράλληλα ένα σύστημα που σκοπίμως το διατηρούν και το υπερασπίζονται σε κεντρικό κυρίως επίπεδο, καθότι αυτό το «παζάρεμα» φαίνεται ότι είναι επιθυμητό από όσους βρίσκονται στην κορυφή της ιεραρχίας και εκφράζουν σε επίπεδο εκλογικού σώματος, μειοψηφία
Αυτό λοιπόν που ευθέως καταγγέλλουμε, αυτό παράλληλα επιθυμούμε να εφαρμόσουμε. Με το πρόσχημα των «προγραμματικών συγκλίσεων»!... Μόνο που για να υπάρχει προγραμματική σύγκλιση πρέπει αντίστοιχα να υπάρχει και πρόγραμμα! Και είναι περιττό βέβαια να υπενθυμίσουμε ποια είναι η μοναδική παράταξη που παρουσίασε συγκεκριμένο πρόγραμμα και άξονες δράσης για την επερχόμενη θητεία. Επί πλέον πρέπει κατά τη διάρκεια της προηγούμενης θητείας να έχεις εκφράσει ένα λόγο που να διαφοροποιεί σε επίπεδο θέσεων την παράταξή σου και με βάση αυτόν να προσπαθήσεις να «συμμαχήσεις» με αυτόν που είναι πιο κοντά στις απόψεις σου, έτσι ώστε να ισχυροποιήσεις τη φωνή σου. Όταν όμως ουδέποτε διαφοροποιήθηκες από την πλειοψηφούσα τάση (υπενθυμίζουμε ότι όλες οι αποφάσεις της Διοικούσας Επιτροπής ήταν ομόφωνες), τότε δεν δικαιούσαι να ομιλείς για προγραμματικές συγκλίσεις. Τότε το μόνο που σ’ ενδιαφέρει είναι η νομή των «καρεκλών» με τρόπο που δεν έχει δημοκρατική νομιμοποίηση.
Οφείλουμε στο σημείο αυτό να υπενθυμίσουμε ορισμένα νούμερα γιατί πολλές φορές ότι και να λέμε η αλήθεια κρύβεται σ’ αυτά.
Αποτελέσματα εκλογών 30ης Νοεμβρίου 2003.
ΔΩ.ΠΡΩ. ΜΗ (Δωδεκανησιακή Πρωτοβουλία Μηχανικών), ποσοστό 40,5 % με εκλογή 12 Αντιπροσώπων.
Ανεξάρτητη Συνεργασία Μηχανικών (συγχώνευση δυο παρατάξεων με εκπροσώπους του συναδέλφους Γρύλλη Ιακ. και Σκιαδόπουλο Κώστα), ποσοστό 27 % με εκλογή 8 Αντιπροσώπων.
Δ.Κ.Μ (Δημοκρατική Κίνηση Μηχανικών), ποσοστό 23% με εκλογή 7 Αντιπροσώπων
Πανεπιστημονική, ποσοστό 6% με εκλογή 2 Αντιπροσώπων.
Δεν θα επεκταθούμε σε άλλα νούμερα (επί προσώπων πλέον) που επίσης κρύβουν αλήθειες. Έχουμε μόνο να προσθέσουμε ότι παρότι η παράταξή μας κατείχε για τέταρτη συνεχόμενη θητεία την Προεδρία και επομένως θα περίμενε κανείς μια φυσιολογική φθορά, εν τούτοις αύξησε τη δύναμή της κατά ποσοστό 3,5% εκλέγοντας ένα επί πλέον Αντιπρόσωπο. Επαφίεται στην κρίση του καθένα η ερμηνεία των ανωτέρω.
Με βάση λοιπόν αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα, απευθυνθήκαμε άμεσα και δημόσια σε όλες τις παρατάξεις προτείνοντας διαπαραταξιακό προεδρείο ανάλογα με τη δύναμη της κάθε μιας, όπως ακριβώς οι δημοκρατικοί κανόνες ορίζουν. Σεβαστήκαμε επίσης την αρχή ότι σε περίπτωση διμερών διαβουλεύσεων, προτεραιότητα έχει η δεύτερη σε δύναμη και κατόπιν η τρίτη. Έτσι παρότι είχαν ήδη αρχίσει οι διαρροές στον τύπο ότι θα εκδηλώνονταν ενδιαφέρον για την Προεδρία και από την Ανεξάρτητη Συνεργασία Μηχανικών με τη συναίνεση της ΔΚΜ (προβάλλοντας μάλιστα το μαγικό νούμερο 8 + 7 = 15 δηλαδή απόλυτη πλειοψηφία στην αντιπροσωπεία) και επομένως δεν υπήρχε σημείο σύγκλισης με την παράταξή μας, εν τούτοις αναμέναμε την επίσημη θέση τους προκειμένου να προχωρήσουμε σε διαβουλεύσεις. Μετά περίπου δίμηνο η παράταξη Ανεξάρτητη Συνεργασία ανακοίνωσε ότι πράγματι διεκδικεί την προεδρία. Δίχως να εξηγήσει με ποιο σκεπτικό και κυρίως με ποιο υποψήφιο Πρόεδρο!. Όπως ήταν φυσικό προχωρήσαμε αμέσως σε διαβούλευση με τη ΔΚΜ, αποφασίζοντας παράλληλα ότι σε περίπτωση που δεν θα γινόταν εφικτός ο στόχος μας τότε δεν θα διεκδικούσαμε οποιαδήποτε άλλη θέση στα Προεδρία της Δ.Ε.. Αφού η ΔΚΜ άκουσε τις προτάσεις μας (δίχως να λάβει απόφαση) πραγματοποιήσαμε περισσότερο διαπιστωτική παρά ουσιαστική διαβούλευση με την Ανεξάρτητη Συνεργασία. Το μόνο που είχαμε να κάνουμε λοιπόν ήταν να περιμένουμε. Και περιμέναμε μέχρι και την ημέρα της ψηφοφορίας.
Την ημέρα των εκλογών, διαφάνηκε ότι όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Έτσι χαράξαμε επί τόπου τη στρατηγική μας ανάλογα με τα διάφορα σενάρια που είχαμε επεξεργασθεί. Από το όπως εξελίχθηκε η κατάθεση των υποψηφιοτήτων, θα μπορούσαμε με βάση τη δύναμη της παράταξής μας να πάρουμε όλες τις θέσεις και στα δυο προεδρεία με σχετική πλειοψηφία. Δεν το πράξαμε. Αντιθέτως παραχωρήσαμε τρεις καίριες θέσεις στη ΔΚΜ αφού ανταπέδωσε την υποστήριξή μας στο πρόσωπο του Προέδρου της Αντιπροσωπείας με αντίστοιχη υποστήριξη της για τις θέσεις του Αντιπροέδρου και του Γραμματέα της Αντιπροσωπείας.
Στη συνέχεια και αφού εξελέγη η Διοικούσα Επιτροπή έγινε η ψηφοφορία για τον Πρόεδρο. Κατατέθηκαν τρείς υποψηφιότητες.
Του νυν προέδρου, και των συναδέλφων Γρύλλη και Σκιαδόπουλου που συμμετείχαν στο ίδιο ψηφοδέλτιο συγχωνεύοντας δυο παρατάξεις. Οι συνάδελφοι αυτοί αφού προσπάθησαν να πάρουν την υποστήριξη της ΔΚΜ τα «τσούγκρισαν» επί τόπου στη μεταξύ τους μοιρασιά με αποτέλεσμα να κατεβάσουν δυο υποψηφίους για προέδρους!. Η παράταξή μας με σχετική πλειοψηφία εξέλεξε τον πρόεδρο και παραχωρήσαμε τις υπόλοιπες διακριτές θέσεις μη καταθέτοντας δική μας υποψηφιότητα, για λόγους αρχής που παραπάνω αναλύσαμε.
